.jpg)
Vannacht… rond kwart over een. Een medebewoner van het appartementencomplex bulderde me wakker. Dat het ‘PIEP’ afgelopen moest zijn met die kloteherrie. De muziek had ik niet gehoord, mijn ‘buurman’ die uit zijn plaat ging wel. Vond hij het respectloos dat hij wakker werd van de muziek? Is het dan ook niet respectloos om op die manier te reageren?
Van
kwaad tot erger
Je kent ze vast wel, van die ingezonden brieven in de krant. Persoon X heeft een mening over onderwerp A. Persoon Y denkt daar anders over. Persoon Y schrijft vervolgens ook naar de krant. Om ook over onderwerp A een zegje te doen… én over persoon X. En dat gaat niet altijd zachtzinnig. Ik citeer een voorbeeld: “dat maakt jou net zo triest als deze opmerking”. Dat persoon Y dat schrijft vind ik ‘triest’. En dat is mijn mening. En dat mag. Net zoals persoon X en Y een mening mogen hebben. Respecteren we alleen van elkaar dat we er anders over denken?
Je kent ze vast wel, van die ingezonden brieven in de krant. Persoon X heeft een mening over onderwerp A. Persoon Y denkt daar anders over. Persoon Y schrijft vervolgens ook naar de krant. Om ook over onderwerp A een zegje te doen… én over persoon X. En dat gaat niet altijd zachtzinnig. Ik citeer een voorbeeld: “dat maakt jou net zo triest als deze opmerking”. Dat persoon Y dat schrijft vind ik ‘triest’. En dat is mijn mening. En dat mag. Net zoals persoon X en Y een mening mogen hebben. Respecteren we alleen van elkaar dat we er anders over denken?
Ver van mijn bed
Hoe dichter bij huis hoe feller de reacties. Met dichter bij huis bedoel ik; Nederland, woonplaats, in de buurt waar je woont, familie, vrienden, jouw waarden en normen. Heel Nederland was geschokt toen de MH17 neerstortte en we werden diep geraakt door de beelden die we zagen. Ook ik... Met een brok in mijn keel zag ik beelden van de slachtoffers bij de wrakstukken, de bloemenzee op Schiphol en van de aankomst van de slachtoffers op Eindhoven Airport. Toen kwam het dichtbij, dat kwam wel bij mij binnen. Ik denk ook bij jullie.
De afgelopen dagen zie ik de heftigheid in de Gazastrook op het journaal en in de NOS-berichten op Facebook. Ik zie huilende ouders met hun gewonde kinderen in hun armen… hartverscheurend. Respectloos hoe daar met elkaar wordt omgegaan. Dat vind ik. En toch raakt het me minder dan de beelden rondom MH17. En zie ik minder reacties op de berichtgeving op Facebook, en minder reacties op de reacties. Is dat dan ook respectloos? Dat ik het lees en vervolgens denk ‘wat verschrikkelijk’, om daarna weer verder te gaan met mijn veilige leven in Nederland.
Hoe dichter bij huis hoe feller de reacties. Met dichter bij huis bedoel ik; Nederland, woonplaats, in de buurt waar je woont, familie, vrienden, jouw waarden en normen. Heel Nederland was geschokt toen de MH17 neerstortte en we werden diep geraakt door de beelden die we zagen. Ook ik... Met een brok in mijn keel zag ik beelden van de slachtoffers bij de wrakstukken, de bloemenzee op Schiphol en van de aankomst van de slachtoffers op Eindhoven Airport. Toen kwam het dichtbij, dat kwam wel bij mij binnen. Ik denk ook bij jullie.
De afgelopen dagen zie ik de heftigheid in de Gazastrook op het journaal en in de NOS-berichten op Facebook. Ik zie huilende ouders met hun gewonde kinderen in hun armen… hartverscheurend. Respectloos hoe daar met elkaar wordt omgegaan. Dat vind ik. En toch raakt het me minder dan de beelden rondom MH17. En zie ik minder reacties op de berichtgeving op Facebook, en minder reacties op de reacties. Is dat dan ook respectloos? Dat ik het lees en vervolgens denk ‘wat verschrikkelijk’, om daarna weer verder te gaan met mijn veilige leven in Nederland.
Inleven
Of is het wel respect dat ik het verschrikkelijk vind wat daar gebeurt? Gaat respect hebben dan over ‘mensen in hun waarde laten’, ‘de manier waarop je je mening geeft’ en ‘je kunnen inleven in de ander’? Is het een beschermmechanisme dat ik me niet genoeg kan inleven in wat er in de Gazastrook gebeurt… een bescherming tegen al het respectloze wat er in de wereld gebeurt. Als een soort automatisme leef ik me in in dingen die dichtbij gebeuren. Wat gebeurt er in mijn vriendenkring en in de stad waar ik woon? Zonder daarbij uit het oog te verliezen dat er altijd een andere kant van het verhaal is en dat iedereen dingen op zijn eigen manier beleeft. Heeft mijn ‘buurman’ misschien al wekenlang last van de muziek, heeft hij misschien al tien keer geprobeerd op een respectvolle manier het gesprek aan te gaan? Wel hoop ik dat hij zich een volgende keer inleeft in zijn buren en hun nachtrust respecteert. Dan probeer ik me in te leven in de ergernis van mijn buurman als ik nog eens wakker word van zijn geschreeuw. En probeer ik me er niet aan te ergeren want ik val wel weer in slaap; denkend aan het geweld in de Gazastrook, waar helaas niemand meer rustig en veilig slaapt.
Of is het wel respect dat ik het verschrikkelijk vind wat daar gebeurt? Gaat respect hebben dan over ‘mensen in hun waarde laten’, ‘de manier waarop je je mening geeft’ en ‘je kunnen inleven in de ander’? Is het een beschermmechanisme dat ik me niet genoeg kan inleven in wat er in de Gazastrook gebeurt… een bescherming tegen al het respectloze wat er in de wereld gebeurt. Als een soort automatisme leef ik me in in dingen die dichtbij gebeuren. Wat gebeurt er in mijn vriendenkring en in de stad waar ik woon? Zonder daarbij uit het oog te verliezen dat er altijd een andere kant van het verhaal is en dat iedereen dingen op zijn eigen manier beleeft. Heeft mijn ‘buurman’ misschien al wekenlang last van de muziek, heeft hij misschien al tien keer geprobeerd op een respectvolle manier het gesprek aan te gaan? Wel hoop ik dat hij zich een volgende keer inleeft in zijn buren en hun nachtrust respecteert. Dan probeer ik me in te leven in de ergernis van mijn buurman als ik nog eens wakker word van zijn geschreeuw. En probeer ik me er niet aan te ergeren want ik val wel weer in slaap; denkend aan het geweld in de Gazastrook, waar helaas niemand meer rustig en veilig slaapt.
